Sanki o gün dakikalar geçmiyordu saatler geçmiyordu ben hep dua ediyordum annemin göğsüne yatmış ağlaya ağlaya dua ediyordum. En son doktor çıktı ve biz Barcelonanin atağa çıkmış gibi bi şekilde ayaklandık ve doktora gidip babamın nasıl olduğunu sorduk . Bize beyninde kötü huylu tümör olduğunu ve zor gecicek hayatı riski olucak bi hastalığı olduğunu söyledi. Annem bayıldı kız kardeşlerim ağlıyor bana bakıyorlardi bişey bilmiyorlardı annemi bi odaya zütürüp serum vermişlerdi ben ise yere çöktüm aniden ve neden diye sorguluyordum hayatı neden biz neden benim babam? Bi yandan hayata sövüyor bi yandan Allaha dua ediyordum . Geceye kadar bekledik babamı orda kimsemiz yoktu bizim babamın seveni çok olduğu için gelen topluluklarda dua edip gidiyordu teyzem kuranı getirmiş kuran okuyordu hepimiz bi bekleyiş içindeydik.