gözümü tavana dikip saatlerce bunları düşündüm. onun için gece gündüz çalıştığım saatleri. olayları. yaşadıklarımızı. bana yaptıklarını. gelen ve hayatımı değiştiren o telefonu. amk öyle bi buhran içerisindeydim ki anlatamam. ertesi gün şirkete gitmem gerekiyodu. o olmasa bile toparlanmam ve hayata devam etmem lazımdı. ama nasıl yapacağım hakkında zerre fikrim yoktu. saatlerce öyle durduktan sonra kendimden geçmişim. rüyamda baharı gördüm. yeşil bi elbisenin içinde bana bakıyodu. bomboş bi alandaydık ikimiz. simsiyah bi yer. sadece ikimiz vardı. uzağımdaydı biraz. ibo nolursun kurtar beni dedi. basket sahalarındaki demir teller gibi tellerin arkasındaydı bahar. içim yanıyodu. bahaaar bahaaaaar diye bağıyodum fakat sesim çıkmıyodu. göğsümde fiziki bi ağrı hissetmiştim. sadece ağlıyodu bahar. o inci taneleri gözyaşları gözlerinden dökülürken baharın, iboo, kurtar beni nolursun diye titrek sesiyle beni çağırıyodu. rüya biraz daha devam etse büyük ihtimalle kalp krizinden geberip gidecektim. kapının hayvan gibi vurulmasıyla uyandım. yataktan fırladım bi anda. çok gürültülü bi kapı çalınmasıydı çünkü duyduğum. gavatın bi tanesi kapıma girişiyodu gene. kalkıp doğrulunca kollarıma düştü gözyaşlarım. rüyada ağlamışım amk. yastık falan sırılsıklam olmuş. belki salyamda akmış olabilir. çünkü bazen kontrol edemiyorum akıyo. bazende istemsiz bi şekilde tükürüyorum. bazende duvara falan tekme atıyom amk. garip bi rüya görme ve uyuma şeklim var. bi keresinde az kala ayak baş parmağımı kırıyodum. neyse beyler. elimi yüzümü şöyle bi sildim avuçlarımla toparlandım. kalkıp kapıya gittim kim bu dıbına koyum ya diye. kapıyı bi açtım. niye açmıyon la gapıyı amuğa goduğum seni dedi. katil ? dedim. vay tipini gibtiğimin ahashdahh diye gülerek sarıldı amcık. elinde de rakı şişesiyle. napıyon olum sen nası geldin nerden buldun beni demeye kalmadı geç amuniyum içeri geç diye sürükledi sarıla sarıla beni içeri.