baktım ki olacak gibi değil. kendi işini kendin gör hacı dedim. aldım evrakları projeleri çizimleri falan. bilgisayarın başına geçtim. bi sunum hazırlamaya başladım. zaten bildiğim işler olduğu için benim için sadece angarya bi iş olacaktı ve geze geze gene yorulacaktım. onun için istemiyodum sadece. yoksa basit işti yani. tabi bu sefer farklı olacaktı ama ben bilmiyodum. sunum munum herşey hazırlandı. patron yanıma ekibi verdi. güzergah çizildi. mekanlar falan ayarlandı. istanbuldan başlayacaktık. istanbul, kocaeli, sakarya, zonguldak, ankara falan diye gidecektik böyle. baya turneye çıkmış sanatçılar gibi doluşup minübüse gezip duracaktık amk. tabi bu esnada hoşuma gitmeyen tek şey istanbuldaki şirketten yanımıza bi ekip göndermeleri oldu. bu işi sadece bizim şirket yapmıyodu beyler. yani iş bizim işimizdi. yapan şirket bizdik. ama işi bize getiren ve aslında işin sahibi olan bi şirkette var yani. bizi mühendislik firması gibi düşünün. buradaki konumumuz daha çok o şekildeydi. anlatması güç biraz. güç değilde gereksiz ayrıntı. onlarda bi ekip göndermişler bize. reklam acentası gibi dolanacağız. onlarda bizim yanımızda duracak. benim ekibimde olacaklar ama tabiki işin sahibi onlar. patrondan çok patroncu olacaklar. bana patronculuk oynayacaklar falan canımı sıkacaklar. minübüs o şirketin önünden çıktığı andan itibaren kararların hepsi bana ait olacaktı. ekibimle beraber ben şehir şehir gezip projemi satacaktım ve geride mehter marşları ile dönecekim ama. bu gelen ekip işin bütün keyfini kaçırdılar. hiçbir tak yapmadan gelip başımda duracaklardı. beni biliyonuz ben sevmem böyle bebek bakıcılıklarını ama mecburen katlanacaktık. çok ümit ettim ulan karşı şirketten gelenekibin başında kadın olsun belki şirketler arası bi köprü kurarım falan diye ama. olmadı maalesef. oranın ceo'su geldi. erkek. ceo ama aynı zamanda şirket ortağı. gene onun gibi ceo olan bi tane de kadın var. oda onun yardımcısı gibi çalışıyolar. yetkileri neredeyse aynı ama kadının şirkette hissesi yok. dediğine göre bi kaç seneye olmasını ümit ediyomuş. üç beş tane de ayak işlerini yapacak ayakçı. doluştular onlarda arabaya. biz iki minübüs yola koyulacaktık. biz pikniğe gider gibi doluşup gittik istanbula. orda şirkette bunlar karşııladılar bizi. minübüsten indik ama. ben zaten baya piknik havasında olduğum için gömleği falan dışarı çıkarmışım. kravatı salmışım aşağıya doğru. saç baş perişan olmuş. baya piknikte fazla yiyipte sırt üstü yatan atleti enişteyim amk ben. bütün bir pikniği uyuyarak geçiren çizgili pijamalı ev babasıyım amk resmen. indim arabadan. bu dümbük bana böyle bi baktı. ben rahat hareketlerle geldim yanına. elimi uzattım. merhaba ben ibo diyerek. bu şaşırmış bi şekilde merhaba dedi.