Fevkalade canim sıkıldı. Askerligin bitmesine yaklagib 10 gün vardi. Komutandan tekrar izin alarak istanbul´a geldim. Tabi bu arada moralim müthis derecede bozuk ve hicbir isle ilgilenemez bir durumdaydim. Niyetim, bu tarz seylerden zaten nefret ettigimi, bu ve buna benzer seylerin bir daha olmamasi gerektigini söylemekti. Ama bunu nasil söylemeliydim. Kirilmadan dökülmeden, nazikane ve nihane olmaliydi. Aynur´a karsi öyle de bir huyum vardi. Konu ne olursa olsun aman kirilmasin, aman dökülmesin...

Kadin erkek münasebetlerinin nasil olmasi konusunda kendi bilgilerim ve muhtelif eserlerden derledigim bir yazi yazdim ve Baltalimaninda bir restorantta yemek esnasinda yaziyi kendisine verdim. Ama bir sartim vardi, bunu sesli okuyacaktik. Okuduktan sonra tabi ne demek istedigimi anladi. " Tamam, bundan sonra senin istedigin sekilde daha düzgün yasayacagim " diye söz verdi.

28 günlük askerligin yarisini istanbul´da gecirmis olmakla birlikte Agustos´un ikinci haftasi tezkereyi alarak istanbul´a döndüm. Bu ayin sonuna dogru yine bir yemek esnasinda yanimda biriyle telefonla konusuyordu, o ara cep telefonunun sarzi bitti. Haliyle benim telefonumu verdim. Aradi, fakat aradigi sahis bir erkekti. is arkadasi oldugunu söylüyordu. Erkeklerle olan münasebetler konusunda ne kadar titiz oldugumu bildigi ve yüz ifadelerimden canimin sıkılmıs oldugunu gördugu halde, bir de üstüne konusma esnasinda " canimcigim cicimcigim " ifadelerini kullanmaz mi?... Actigi sahis kendi is yerinde calisan birisiymis. Ama bu kadar da olamazdi, hatasini anlayarak özür dilemisti, ama bu beni sakinlestirmeye, bende olusan üzüntü ve kederi gidermeye yetmemisti.