Okulların açılmasına çok çok az kalmıştı ev bakmam gerekiyordu annenannemin beni yurda vermeye içi sinmemişti dediğim gibi panpalar allah olmayanlara da versin durumumuz iyiydi, anneannem benim işimi bildiğimi bilirdi, yıllarca faturaları ben ödedim, maaşını ben çektim, pazara ben gittim, evin ihtiyaçlarını ben hallettim ve bana güvenirdi aklı kalmazdı, yüklü bir miktar para verdikten sonra "Sen işini bilirsin canım oğlum, al bu parayı kötü insanlardan uzak kal allaha emanet ol" demişti bana hep canım oğlum derdi kavga etsek bile, hatırladım yine duygulandım beyler. Parayı alıp terminale doğru yola çıktım yaklaşık 5.5 - 6 saat yolculuğum olacaktı gece için, bilet almıştım çünkü gündüzden gidip akşam orda olmam benim için zorluk çıkartacaktı, gündüz gözüyle bakınmalıydım.. Her neyse oraya vardığımda sabah olmuştu inanın bildiğim tek şey bornovanın canlı olmasıydı, terminalde otobüsümün servislerinden birine atlayıp bornovada indim taksiye atlayıp okulumun olduğu yere gittim öğrenciler vardı bir sürü, nerdeyse hepsi grup halindeydi neredeyse tek takılan hiç kimseyi görmemiştim, bu biraz sorundu, bir tane kız görmüştüm merak etmeyin ondan hoşlanmadım veya aşık olmadım yalnızca tek başınaydı ve bu benim hem özgüvenim için atılan ilk temellerdi hem de öğrencilerin nerede kalabileceği nerenin canlı olacağını öğrenmek için bir yoldu.. Yavaş adımlarla kızın yanına sokulmuştum..