Biliyorum hikaye okumayı sevmiyosun artık. Bilmediğin hiçbirşey yok. Hafif bir dille yazılmış sadece hayata dair birkaç kelamdan ibaret. Üşeneceksen okumaya başlama hiç sana göre değil çünkü bu konu.

Umut taciri değilim. insanlara boş hayallerle dolu balonları satmayıda sevmiyorum şayet hayal kırıklığına uğrayanları gördükçe senin gibi, ciğerim morarıyor.

Şimdi hayatını ele al, ben seni tanımıyorum 15 yaşındasın veya 32 fark etmiyor sonuçta geç kalmadın. Beni tanımak istiyorsan ben 22 yaşındayım.

Şimdi o ele aldığın hayatta bazı konulara deyinmeni istiyorum. Okumayı bırak ve birkaç dakika düşünmeye bak. Hiç hayatında ne olacak ki? Deyip giriştiğin bi iş, seyehat, tanışmaya cesaret topladığın bi insan vs vs gibi benzeri şeyler oldu mu?

Düşündün mü? Evet düşündün ancak biraz daha zaman istedin değil mi?
Bu konuda 2 tip insan vardır. ikiside fazladan dalıp gider uzaklara.

- Gerçekten bunları fazlasıyla yaşamış ve onlar içinde kaybolanlar.

- Bir diğeri ise hiçbirinden nasibini alamamış, yaşayamamışlar.

Sen muhtemelen ikinci yazdığımdan olansın.

Pgibolojik bir hikayedir. insan gelişimini ele alarak yazıyorum.

ilginisi olan belirtsin ki sözlüğün derin boşluğunda süzülen bi başlık olmasın.

Edit: imla