içeri girdiğimde L şeklinde bir masada oturduklarını gördüm. Başta ben tek girmiştim herkes kapıya yığılmış bekliyordu. Zaten önceden içerde bekleyen bi arkadaşımız vardı. Bize rapor veriyordu. Herşey planlıydı.

(B: batu P: ben)

P: gel bakalım batu efendi
B: ooo kardeşim sana da haber verecektik geldik ya kutluyoruz işte ya nasılsın ne var ne yok görüşmeyeli.
-Ananın amı var diyecektim ama direk kavgaya girişmedim.
P: Çok konuşmaya gerek yok batu. Bugün beni arkamdan vurduğunu öğrendim. Nasıl bunu öğrendiğimde ağzına sıçacağımı anlamadın ki?
B: Yok boolum öyle değil durum een yanlış anlamışsın senin kız iyice sapıttı orda

Deyince ben iyice çıldırmıştım. Ben sanki bilmiyordum öyle bi tak olmadığını ortak tonla arkadaşımız vardı. Sonuçta sadece sineğe güvenip buraya gelmek olmazdı bu kadar toplanıp mekan dağıtacaktık. Kavga olmadan geri mi dönecektik batunun bi sözüyle. Benim kız babaannesiyle kalıyordu zaten ankarada babası ve annesi ayrı. Babasıda ankaradaydı ki babası akçı yavşağın teki gözünün önünden ayırmadı onu.

Bu sırada millet içeri kasklarla haydarlarla giriverdi. Benim emrim bekleniyordu artık. Ellerimi başımın arkasına koydum ve şimdi kim kimi gibiyor bakalım diyerek birbirimize girdik babası ahmet abi misali şişeleri fırlatıyordu ancak şişelere gelene kadar heryer heryerdeydi zaten. Sandalyeler havada uçuşuyordu. Abartmıştım hak etmişti ama sonradan pişman olacağımı biliyordum tek tesellim bu benim namus meselem olmasıydı.

Batunun arkadaşlarıda içeride olan 4-5 müşteride korkup kaçıp gitmişlerdi zaten. Durumu dayak yemekten harap olmuş baruyla babasına tek tek anlattım babası da haklı olduğumuzu anlayıp batuya sinirli bir bakış atıp içeri git demişti.

O baba çaresizliği hayatımda en utanç verici şeydir. Babasıda yavşağın tekiydi ama babaydı sonuçta. O adamın oğlumu lütfen bırakın demesi bile yetmişti bana o midesiz bana o hainliği yaparken sıkıntı yok ben yapınca sıkıntıydı bu durumda ayrı bi olaydı ama batu dersini almış gibiydi. içerde taşağı geniş bi abimiz ben yakın arkafaşım mert ve batunun babası masanın birini düzeltip sandalye çekip oturduk.

Durumu 10 15 dk konuştuk ve dağıldık. Dövdüğümüz yanımıza kar kalacaktı artık bulaşmaya zütleri yemezdi. ibreti alem olacaktı bu durum. Öyle her kuşun etinin yenmeyeceğini anlayacaklardı.

Peki bu meseleler yaşanırken asıl amacımdan çıkacak mıydım? Sinek evvelki gün mesaj atmıştı çok sinirliydi belliydi.