Herkes evden gitti Şerife ablası da çıktı kapıdan, sövdü saydı ama çıktı. Emine karanlık gecenin ortasında damı akıtan bir evde öylece kala kaldı. Daha demin evinden 4 ceset çıkmıştı, üçü gencecik çocuk biri köyün imamı. Bu olanlardan Emine suçlanacak köylü Emine'yi taşa tutacaktı. Emine mutfağa geçip bir bardak su koydu kendine aklına babasının ve abisinin öldüğü gün geldi. Annesinin ölümünden üç gün sonrasında. Annesi ölürken Emine'ye bir vasiyet bırakmıştı, " Sakın kızım bu odaya ben öldükten sonra bir erkek girmesin, baban da abin de girmesin. Sebep sorarlarsa sana şayet, annemin hatırası var o odada ben yatacağım dersin" demişti. Emine bunun bu kadar önemli olduğunu bilmiyordu ya korkusundan odaya sadece kendisi girmemeye cesaret etmişti. Öyle ya birisi abi birisi ata nasıl der girmeyin diye emir verir gibi. Kadın kısmının er yanında söz söyleme hakkı mı vardır?

Babası cenazeden 3 gün sonra girip uyumak istemişti 3 gün uyumamışlardı zaten, 3.gün yorgun düşmüş uyumak istemişlerdi, babası kendi odasına çekiliverdi. Cenazenin kalabalığı da 3.gün artık yatılıya kalmıyordu. Ramazan için rahat bir kafa dinleme ve karısının yokluğuna artık alışma gecesiydi o gece. Sabah olup kahvaltı vakti çattığında Emine kız babasını uyandırmaya çalışsa da kaskatı kesilmiş vücudu şişmiş göbeği ile o adam babasından çok ayrı idi. Babasının soğuk tenine dokununca bir firkat yükseldi. Abisi Mustafa koştu, koştu ama odaya Emine onu almamaya çalışıyordu. Güçlü kollarıyla ittirdi Emine'yi, Emine olduğu gibi komidinin önüne kadar geri geri savruldu. Hemen yatağın yanına koşup babasının nabzına baktı ama ölen ölmüştü. Emine odadan düşünceli çıktı. Çok düşünceli çıktı. Oturma odasına geçti, dama baktı yaz günü akıtan dama baktı...