Edit1: Biraz uzun gözüküyor ama okumanız 2 dakikanızı alır kardeşlerim

Selamun aleyküm kardeşlerim sizden bir yardım isteyeceğim amacım prim değil o yüzden tek part olarak atıyorum.Bu mesajı 27 eylül 2016 salı saat 03.53 de yazdım. Yıllardır unutamıyorum onu. Sizce bunu ona atmalı mıyım artık.Bu sefer de benim için yakın kardeşlerim. Yorumlarınızı bekliyorum.Şimdiden eyvallah.

Her şey tekrar eski okuluma dönmemle başlamıştı. Sınıfta tanıdık birkaç kişi vardı. Eski arkadaşlarımdan birisiyle en arkanın bir önünde yer bulabilmiştik.Sen de arkadaşınla bizim arkamızda yani en arkada oturuyordun.ilk günlerde etrafla pek ilgilenmediğim için seni görmemiştim bile. Sonra bir gün bizim sıramıza oturmuştun arkadaşınla.Biz de mecburen en arkaya geçmiştik yani sizin sıranıza.O aralar sürekli illuminatiyi araştırıyordum. Hiç bir halta yaramıyordu illuminatiyi araştırmam.Ya da ben öyle zannediyordum. Seninle ilk konuşmamız illuminati sayesinde olmuştu.Eve gidince bütün gün seni düşünmüştüm. Bütün gün seninle ilgili hayaller kurmuştum. Nereden bilebilirdimki hayatımın geri kalanında aklımdan çıkmayacağını. Sana aşık olduğumu ilk ilker biliyordu. Zaten tek tanıdığım da o diyebilirdim. Sonra sınıfla kaynaştım ve abdullahla samimileştim. Sonra ona anlattım sana tutulduğumu.ilk sene, sınıfa alışma süreciyle geçti gitti. Artık abdullahla iyice samimi olmuştuk.Her çıkışta onların evinin önündeki banka gider orada otururduk. Orası o kadar sakindi ki.O günleri o kadar özlüyorum ki.Sevdiğim kızı, kardeşim dediğim insanı neredeyse her gün görüyordum.Şimdi ise her günüm aynı. Arkadaşım bile yok doğru dürüst. Yapayalnızım cidden. Ailemle zaten sürekli kavga ediyorum.Çok sevdiğim, dinlerken kendimi bulduğum rap müzikten bile sıkılmaya başladım. Neyse konumuza dönelim her gün o bankta otururduk okuldan çıkınca. Rüzgar yüzüme vururdu hafifçe. Resmen okşuyordu suratımı. Rüzgarın sen olduğunu hayal ederdim. Ceydamın eli yüzümde diye mutlu olurdum kendimce. Araba bile geçmezdi sessizlik muhteşemdi orada o saatte.Her gün seni abdullaha anlatırdım orada. Nasıl sevdiğimi nasıl düşündüğümü ne kadar sevdiğimi.O da bana ümit verirdi napsın. Allahtan ortaokulda dersler kolaydı da zekam sayesinde iyi not alıyordum allaha şükür. Yoksa seni izlemekten seni düşünmekten ders dinlediğim falan yoktu. Lisede olsaydık vay halime sınıfta bile kalırdım. Sınıftaki ikinci senemde sana iyice bağlanmıştım hatta vücuduma bile zarar veriyordum. Seni hep diğer erkeklerle görürdüm. Bazen kıskansam da genel de mutlu olurdum.Çünkü sen mutluydun.Her gün mesajlaşırdık ama hep platonik olduğumu düşünürdüm. Belki de cidden öyleydi. Abdullah hep açıl açıl derdi.Ama nerede o cesaret. Saçlarımla oynardın ben sırama yatıp uyuma taklidi yaparken. Başım ağrıyor diyorum diye başıma masaj yapardın. Sonra abdullah senin derste beni izlediğini falan anlattı bana açıl mutlaka kabul edecek bak görürsün gibisinden şeyler söyledi.Ben de görüyordum baktığını ama başka erkeklerle de çok samimiydin hiç kendimden emin olamadım.Ama bir gün bir cesaret geldi ve açıldım evet beklediğim cevabı almıştım senden. Koca bir red.O günden sonra sana kırgın davrandım baya hatta konuşmuyordum zaten.Sen cemileye soru çözdürmeye gelirdin ben de başkalarına çözdür derdim ama sen yine gelirdin. Beni daha çok üzmek için yaptığını düşünürdüm. Sonra bizim taşınma işimiz çıktı. Aramıza tamı tdıbına 40 kilometre girecekti. Kardeşim dediğim insandan, aşık olduğum kızdan uzaklaşmıştım. Günlerim rutin geçiyordu hep aynıydı. Arkadaşım bile yoktu doğru dürüst. Gerçi hala öyle. Neyse.Artık o çok sevdiğim rap müzikten bile sıkılmıştım. Sonra bir gün abdullahtan bir mesaj geldi seninle ilgili. Detaya girmeye gerek yok. Seninle çıkmaya başladık.Her parçasına, kirpiklerine,sesine, saçlarına,bakışına aşık olduğum kızla beraberdim sonunda.Ama hayatımın en büyük hatasını yaptım.Bir kere bile buluşmadan salakça bir sebep yüzünden senden ayrıldım. Gerizekalının önde gideniyim çünkü. Saçlarını bir kere okşayamadan, dakikalar boyunca konuşmayarak gözlerinin içinde ke ndimi göremeden bitmişti. Seni unutmak için bir sürü kızı üzmüştüm allah affetsin.Ama unutamamıştım tabiki.Şu anda bunu yazarken sen uyuyorsun.O kadar tatlısınki. Saçların yastığın üzerinde dağılmış vaziyette.Üst ve alt kirpiklerin sanki kapı gibi kapatmış gözlerini.O kadar güzel duruyorlarki. Sanki bir anda açacaksın o güzel gözlerini. Sanki gülümseyeceksin bana birden. Hadi melih diyeceksin. Artık mutlu olma zamanı, artık hep yanyanayız diyeceksin.En çok da koyan ne biliyor musun ceydam.Şu an bu şehirde bir yerlerde olduğunu bilmeme rağmen çaresizce, hiç bir şey yapamadan seni düşünmek. insanın elinden bir şey gelmemesi o kadar üzüyorki. Müzik dinlerken bile aklıma geliyordun aylar önce attığın whatsapp durumları yüzünden. Mesela "aklımdasın en saklımdasın hala" , "zamanın eli değdi bize" , "bu sefer sağlam dedik oldu paramparça" vb..Hiç kimsenin kötü bir şey yaşamasını istemem bu hayatta ama inşallah o çocuktan ayrılmışsındır. Yalvarırım geri dön. Yalvarırım bir şans daha ver.Çünkü "aklımdasın en saklımdasın hala".Bu sefer adam olacağıma söz veriyorum. Tarih 27 eylül 2016 salı saat 03.53 bu mesajı yazdığım için hala uyumadım ve şimdi geri dönmen için allaha dua edip uyuyacağım 2 saat sonra okul için kalkacağım.Bu mesajı sana ne zaman atacağım bilmiyorum ama şayet atarsam inşallah geri dönersin ve çok mutlu oluruz ceydam.