Kapıyı açtım. içeri ilk adımımı attığımda annesiyle yüz yüze geldim. Bir anda üstüme koştu. "Oğluuuum". Bunu hiç unutamayacağım beyler. O kadar şaşırmıştım ki... Sarılıp ağlamıştı. Arkadan Gamze gelince hemen pabucumu dama attılar. Gitti ona sarıldı ağladı falan. Ben puştun yanına gittim. Yüz yüze bakıştık. Sonra ona şunları söyledim,

-Biz düşündüğün gibi üniversite terk çift olmadık. Kızını Amerika'da okutuyorum. (yüzüğü göstererek) Artık evliyiz. Senden bunun için izin isteyecek fırsatım olmadı ama şimdi soruyorum. Kızınızı bana verir misiniz ?
+Oğlum, Biz öyle anılar duyduk ki. Üniversitede aşığı için kaçanı mı dersin. Sevgilisiyle aynı bölümü okumak için tercih yapanı mı dersin ama seni gözüm tutmamıştı. Meğersem yanılmışım. Kızımı bu şekilde okutacak kadar çalışkansın. Kızımla evlenebilirsin. Ona gözün gibi bak.
-Bakacağım babacığım (Babacığım ne lan).
+Hızlı alışıyorsun. (Gülümseyerek)
-Siz sigara içmezdiniz. Nereden bu kanser ?
+Kızım ortadan kaybolunca başladım. Günde 4 paket içiyordum. Gamze'ye söyleme olur mu ? Kendini suçlu hissetmesini istemiyorum oğlum.
-Tamam babacığım (Bak yine). Üzgünüm ama bize başka çare bırakmamıştınız.
+Biliyorum suç sizde değil.

Hayatımın en derin konuşmasıydı. Sonra Gamze geldi konuştu ikimiz yanında bekledik bir müddet. Doktorla konuşmak istedik. Doktorun dediğine göre son evredeymiş kanseri. iyileşmesi mucizeymiş ancak Amerika'daki tedavi yöntemleri iyileştirebilecek şans verirmiş. %30 muş o şans. %30 Şans için dünya para verecektik. Gamzem onu o şekilde bırakamayacak kadar alçak gönüllüydü. Yapacakta bir şey yoktu. Konuştuk ettik adamı Amerika'ya taşıttık. Bizim evde 1+1 öğrenci evi. Annesi de geldi. Bize maddi destek sağladı. Daha iyi bir eve taşındık. O hep filmlerde olur ya. Yeşiller içinde garajı olan bir ev.

Bu pekekent iyileşmeye başlamıştı. Işığımın dersleri yerlerde sürünüyor zaten. Bir gün çektim konuştum. Bu derslerin böyle gitmemeliydi. Kariyerin ailenden daha önemli. O iyileşecekti. Bundan adım gibi emindim. Zar zor ikna ettim. Çalışmaya başlamıştı. pekekentte iyileşiyordu.

Yaklaşık 5 ay geçmişti. Yüksek lisansımız bir yıl sonra bitecekti. Işığımın babası iyileşmişti. Türkiye'ye yollamıştık. Annesi zar zor dönmüştü. Giderken o gözünden düşen yaş efsaneydi beyler. Kendimden utanmıştım. Acaba ne kadar doğru yapmıştım ki. Her şeyleri kızları olan bir aileden kızlarını almıştım. Aslında o beni almıştı. Türkiye'ye dönmeli miyiz diye düşünüyordum. Işığım ailesine pek düşkün değildi ama ben yaptığımız kötü olduğunu düşünmeye başlamıştım.