https://www.youtube.com/watch?v=KCSRmm81WpI

Hepimiz ölüp ölmedik mi biraz, kimi gerçekten o kahrolası mezara soktu sevdiğini,
keşke ölse ölse de yattığı yeri bilsem dedi kimi..

aşk akıl işi değil... onca yalan onca dolan onlarca kandırılmışlık hala inanmak inanmak istemek..aşk zayıflıktır zaaftır..
hayatını gibeceğini bile bile inanmaktır yeniden..

zifttir yapışır kalbe kazıyamazsın kazısan da her temizlemek için gelene burdayım diye hatırlatır kendini..

en çok kendine düşman olursun.. yeniden inanacak kadar aptal mıydım diye.. evet aptalsın inandın yine inanacaksın..

her kalbini çarptıranı aşk sanmayı bıraktığında daha da inanacaksın her sözüne..

sabah uyandığında onun yatağında başka biri olduğunu bilmek daha da parçalayacak içini.. yalan olsa da gelse mi diyeceksin?

her güne başladığında artık iyiyim toparlandım diye kendini avuttuğunda onca zaman sonra karşına çıksa yine dik durabilecek misin?

bilmek mi görmek mi daha çok acıtacak artık kırılmaktan küçücük kalan kalbini?

her başın sıkıştığında her gözlerin dolduğunda bela okumaya devam edecek misin onunla olan geçmişine?

insan birden çok aşık olur mu yoksa olmak zorunda olduğunu bildiğinden midir hissettikleri?

pişmanlıklar, yaşanmışlıklara hayatımızda yaşatmadıkları ekgib kalanlara mıdır yoksa
sonunun böyle olmasına mı?

her giden bir enkaz bırakır arkasında.. bizler de bıraktığımız bırakıldığımız enkazların birer parçası...

edit: başlığı görünce bişeyler karalamak istedim gece olmamasına rağmen affedin.. arada iç dökmeme izin verin bana yeter bulaşmam kimseye..