# 5

Yarım saatlik yolun ardından arabayı durdurdum.Çok feci yorulmuştum. Atakana “ kanka burda duralım uyuyalım artık” dedim.Ses gelmeyince Atakanın çoktan uyuduğunu gördüm. Saatime baktığımda saat 01:10u gösteriyordu. Koltuğu yatırıp uykuya daldım.
Ertesi sabah Atakan beni uyandırıp ön taraftaki kan izlerini göstermeye çalışıyordu. Bende izleri dün geceden bildiğimi söyledim. Galiba dün gece bize saldıran ayının yavrusuna çarpmıştık. Arabanın dışında ne yapacağımızı tartışıyorduk. Bulunduğumuz alan çok ürkütücüydü. Yaşı oldukça ilerlemiş ağaçlarla çevrili alandaydık. Ağaçlar o kadar sığ aralıklıydıki gün ışığı yeterince ormanın içini aydınlatamıyordu. Arabaya binip aracın gps sini kontrol ettim çalışmıyordu. Telefonlarımızda da hiç sinyal yoktu. Haritayı elime alıp yollara bakıyordum fakat gece yaşanan kovalamacada nereye gittiğimize dair en ufak bilgimiz yoktu. Elimizde yer bulmamıza yarayacak çalışan tek şey pusulaydı. Kaybolmuştuk.
Atakan sürekli telefonun çektiği bir yer arıyordu. Bazen ağaçlara tırmanıp sinyal bulmaya çalışıyordu. Bende pusuladaki yöne bakarak batı yönünde gidersek belki köy yada insan olan bir yere varabileceğimizi düşünüyordum. Tekrardan arabaya binip yola koyulduk. Gittiğimiz yol bizi batı yönünün aksine zütürüyordu. Arabayı çevirip geri gitmenin daha mantıklı olduğunu anladım.
Dün gece ayının bize saldırdığı yeri arıyorduk.Her geçtiğimiz yerde sanki ilk defa geçiyormuş hissine kapılıyorduk.1 saat kadar yolun ardından ağaçların bittiği bir tepeye geldik. Fakat burası dün geceki yer değildi. Yüksekce bir taşın üstüne çıkıp etrafa bakındım. Etrafta en ufak bir yaşam belirtisi görünmüyordu.Bu kadar süre içinde nasıl kaybolmuştuk hala anlayamamıştım. Aracın yakıtı da azalıyordu.Bu alanda kamp kurmalıydık. Acil durumlar için yakıtı idareli kullanmalıydık. Dışarıda kamp kurmaya çekinsekte çadırlarımızı kurduk. Gece olunca yine arabada yatacaktık.