Zeynebin suratının asık olma sebebini şimdi anlamıştım. Zeynep gibi ben de Mürüvet'in gelmesine bozulmuştum, ama hiç renk vermeden, "Ne mahsuru olacak yenge, arabada yer var nasıl olsa!" dedim. Çocuğu daha 9-10 aylık birşeydi. Mürüvet yengem 4 senelik uğraşla ve iğne ilaç tedavisinden sonra hamile kalıp, çocuk sahibi olmuştu. Çocuğun doğumu da Sezeryanla olmuştu. Bundan dolayı çocuğuna daha bir özen gösteriyordu. Ama belki de gereksiz yere evhamlanıyordu, çünkü çocuk Turp gibi sağlıklı görünüyordu.

Mürüvet 'yengem', amcaoğlu Hidayet'in karısıydı. Hidayet de tesisatçıydı ve Rusya'daki bir Türk şirketinin işinde çalışmak için, Moskova'ya gitmişti. Duyduğum kadarıyla, Hidayet eve düzenli olarak her ay para gönderiyor, ama kendisi senede bir kez, o da 2 haftalığına anca izin alıp gelebiliyordu köye. Mürüvet yengemle aramızda fazla bir yaş farkı yoktu, benden sadece 1 yaş büyüktü. Bu sebebten dolayı kendisine ismiyle hitap etmemi isterdi hep. Ama ben nedense 'Yenge!' demeyi tercih ediyordum. 'Yenge!' dediğim zamanlar, bana şakacıktan kızar ve "Aşk olsun Harun, ben okadar yaşlımıyım? Bana birdaha yenge deme!" derdi.