Mertin bu halini gördükçe içim parçalanıyordu. Yerimden kalkıp ağlamayı kestim sonunda. Kendime gelmem biraz zaman aldı ve birkaç dakika sonra mesaj geldi. "Arkadaşın o hikayeyi anlatmamalıydı." Evet yaşananlar gerçekti. Bende Mert gibi ölecektim. Hemen yardıma ihtiyacım vardı, yoksa bende Mertten farksız olacaktım. Öğle saatlerinde eskiden tanıdığımız bir hocaya gittim. Hocaya gelince yaşadığım tüm olayları anlattım. Hoca oğlum sana zuzula cin kabilesi musallat olmuş. Bunlar duygusuzdur. En hafif acıma duyguları yoktur. insanlara musallat olduklarında %60 ölümle sonuçlanır. Bunlara karşı gelmek onları daha güçlü yapar. Peki hocam hiçbir şey yapmıcak mıyız? Yapıcaz oğlum sen evine git beni bekle akşama doğru gelirim. Teşekkür edip hocanın evinden ayrıldım. Eve gitmeden önce markete gidip çerez ve içecek aldım. Film izlemeyi seviyordum. Apartmanın girişine geldiğimde bir adam apartman kapısının önünde bekliyordu. Arkası dönüktü. Biraz yaşlı gibiydi. Yanına gelince bizim 3.kattaki Mehmet amca olduğunu tanıdım. Mehmet amca ne yapıyorsun burda dedim. Cevap yoktu ve bir yere odaklanmış oraya bakıyordu. Daha sonra mırıldanarak "Veemmel gasitune fekenu lecihenneme hatabe" bunları söyledi.
NOT: Bunları okuduktan sonra Nas ve Felak okuyun arkadaşlar. Ne olur ne olmaz sıkıntı olmasın.
Ben amca ne oldu ne diyorsun dedim. Amca beni buldular bu apartman lanetli beni almaya gelecekler sen kaç ayrıl buradan diyordu. Kimse burada kalmadı herkes terketti burayı sadece 2 miz kaldık dedi. Amca bunları konuşurken mesaj geldi. "Onunla konuşmayı bırak, ben yanındayım herşeyi görüyorum." Amca konuşmaya devam ediyordu. Bir anda sustu ve kafasını yandaki apartman duvarına vuruyordu, son gücüyle. Amcayı durdurmaya çalıştım elimden geldiği kadar çekmeye çalıştım fakat "Cinni fezeduhûm rahekë" diyip tekrarlıyordu. Onu durduramadım. Evet artık tek ben kalmıştım. Bağırmaya başladım. Yeter artık ne yapacaksanız yapın diyip ağlıyordum. Eve çıkmadan hoca gelmişti.