Biraz daha bekledikten sonra odadaki tekli koltuğa oturdu. Bir bardak su içtikten sonra ben de karşısına oturdum. Bir süre hiç konuşmadan oturduk.

"Sessiz kaldığınız her dakika seans saatinizden gidiyor. Bana sorununuzu anlatın lütfen."

"En baştan söyleyeyim, anlatacağım şeyler hastalık falan değil tamamen gerçek."

"Evet evet, her hastam bunu der zaten." diye mırıldandım.

"Neyse merak etmeyin, anlattıklarım bitince hepsine inanacaksınız zaten."

"O halde anlatın."

"Siz sorun ben cevap vereyim."

"Pekala, duyduğun iç sesleri ve gördüğün kişileri tarif eder misin? Günlük hayatında onlarla nasıl etkileşime giriyorsun?"

Bir noktaya dalmış, dediklerimi duymamıştı bile.

"Bayan Gardner beni dinlemiyor musunuz?"

"Ha, efendim dalmışım kusura bakmayın sorunuzu tekrar alabilir miyim?"

"Duyduğun iç sesleri ve gördüğün kişileri tarif etmeni ve günlük hayatında onlarla nasıl etkileşime geçtiğinizi sordum"

"Duyduğum iç sesler benim içimde yaşıyor. Tek bedende yaşayan farklı insanlar gibiler. Ben de bedene sahip olan kişiyim. Bir şey söylediğimde ya da yaptığımda bu kişiler hemen yorum yapıyor fakat bedenin sahibi ben olduğum için bunu sessiz ve saygılı bir biçimde yapıyorlar. Boşluk ve Küçük adında iki kız var. Bir de şeytan adını verdiğim biri var. Onun için erkek diyebilirim ama insan gibi görünmediği ve insan gibi davranmadığı için onu tek bir kişiymiş gibi tanımlayamam. Şeytan'ı hem görüyor hem de duyuyorum baş etmesi en zor olan da o zaten. Onu görmezden geldiğim zaman çığlık atıyor. Bunun için bazı geceler onla konuşuyorum"

Anlattığı şeyler ilgimi çekmişti.

"Peki bu üç kişiyi ne zaman görmeye başladın?"...