ilk defa düzgün bi kız sevdim amk. Şu ana kadar 2 tane sevgilim oldu. ilki yalancının tekiydi, ikincisi de millete kendi zütünün resimlerini atan bir kahpeydi beyler. Ulan ikisi de üzüntü, sinirden başka bir şey vermedi bana. ilk defa düzgün birini sevdim. Bu sene geldi okula, aynı ingilizce sınıfındaydık. Samimi değildik kızla. Öyle olmasına rağmen beni önemsiyormuş gibi geldi. Vatsap grubunda mesaj attığımda direk cevap verirdi, bi espri yapayım hemen gülen yüz atardı (genel tavrı öyle değildi sanırım, bana özel gibi geldi) Hatta hiç unutmam, bir derste telefonlarımızı almıştık. Baktım Instagram’da beni +18 bi hesap takip etmeye başlamış. Arkadaşla vay amk falan filan konuşurken yandan sesi geldi “Ben de bakabilir miyim?” Ulan nasıl havalara uçtum beni önemsiyor diye.
Yeni yeni konuşmaya başladık. Konuşma dediğim dersle ilgili ufak ufak şeyler. Özel bir sohbet falan yok yani. Ne zaman konuşsak, aynı yerde bulunsak acayip mutlu oluyorum. Tam samimi olma potansiyeli var, sıçtım içine beyler. 8 ay önce mesaj attım +Naber –iyi sen +Ben de iyi, seni seviyorum. işte böyle bir senemi batırdım amk. Belki sevgilim olacakken kızı soğuttum kendimden. Hiç konuşmamaya başladık. Şimdi o kadar pişmanım ki, keşke tekrar konuşsak onunla, neleri veririm. Ama yok işte. Eskiden ingilizce dersine giderken güle oynaya giderdim. Şimdi girerken sövüyorum, çıkarken sövüyorum. Size bi kardeş tavsiyesi, benim gibi gibimsonik şeylere ümitlenip, sabırsızca davranıp hayatınıza sıçmayın.
Ağlanacak halime gülünsün diye de bu fotoğrafı koydum