Olay bugün başıma geldi. Sinirden kafayı yiyeceğim. Eğer prim için yalan şeyler yazıyorsam cümlealem gibsin. Bunu yazma amacım, az vicdanı olanı etrafındaki cocukları eğitmesi için teşvik etmek.

X Şehrinde annemin bir arkadaşı oturuyor. Bugün telefonla konusmuslar ve kadının anlattıkları beni inanılmaz derecede sarstı.
Bu kadının oğlu 2. sınıf, babası ne iş olsa yapan biri. Aylardır iş bulamamış, borçla vs yaşamaya çalışıyorlarmış aylardır. Çocuğunda ayakkabısı yırtılmış, ayakları gözüküyormuş dışardan bakınca. Çocuk babası üzülmesin diye hiç babasına söylememiş, parası yoktur diye. Okula gittiği zaman bir gün arkadaşları bunun ayakkabısını fark etmiş. Bütün gün, okulda gören görmeyen herkese anlatmış bir çok kişi fakir diye dalga geçmiş. O çocuğun pgibolojisini düşünün. Neyse beslenme dersindeyken sınıfta biri meyve olarak çilek getirmiş. Çocuğun da en çok sevdiği şey çilek. 1 tane verirmisin demiş, çocuğa. çocuk vermemiş. Bu yalvarmıs 1 tane vermesi için adeta. Gene vermemiş. Aksam eve gittiğinde annesine.

+Anne biz fakirmiyiz?
-Onu nereden çıkardın
+Arkadaşlarım öyle dedi
- Dinleme onları
+Arkadaşım bugün çilek getirmişti, çok canım çekti. 1 tane istedim vermedi.
- Biz de alıcaz yavrum bir kaç güne
+ Çok güzel kokmuştu, vermedi anne...

2 gram vicdanı olan varsa etrafındaki yeni nesil olsun, olmasın az insan olmayı öğretin. Üzüntüden bugün ne yapacağımı şaşırdım, yemin ederim.