Aslında isyanım yok hiçbirşeye. Yalnız benim anlamadığım insanların nasıl, neden, niçin bu kadar gaflette oldukları. Neden hiç düşünmüyor bu insanlar;sevgiyi, merhameti, şefkati, saygıyı, insanlar nasıl bu hale geldi. Dışarı çıksan bir dert, çıkmasan bir dert. Ortalık açık saçık insanlarla, evler tvlerde açık seçik kadınlarla, dışarılar köşe başında kafayı çeken adamlarla, kalpler korkuyla, hastaneler ölümle, ortalık savaşla kalmışken Türkiye'de niçin mi huzur yok. işte tam da bundan bahsediyordum. Bırakın yaptığınız boş şeyleri, oturun DÜŞÜNÜN bir neden doğduğunuzu, nereye gittiğinizi. Belki bir yakınınızın ölmüştür peki ya sizin de her an ölebileceğinizi peki ya uğraştığınız her şeyin boşa gidebileceğini düşünmüyor musunuz. Yaşam eğlenceden mi ibaret diye.Bre insanlar çoğunuzun gözünü Dünya bürümüş sitemim buna.Ki böyle de devam edecekse Dünya'da böyle devam edecek.Siz kendinizi değiştirmedikçe başkasına da başkasından değişme beklemeyin. Hadi çok umutlu değilim ama belki birilerine dokunabilmişimdir. EyvAllah.