Patron kızmazdı böyle şeylere. Ama kızmalıydı neden kızmıyordu ki? Ben sonuçta legal bir iş yapmıyordum. Tabi patron zengindi ne gibine takardı. Ama asıl problem patronun beni çok sevmesiydi. Beni bu kadar sevmesinden şüphelenmeliymişim aslında.

Bir gün mustafa ağzı yüzü patlamış bir şekilde evde oturuyordu. Eve en son ben geliyordum. Geneldede ilk işi biten mustafa oluyordu. Hüseyinde ne zaman eserse o zaman geliyordu. Mustafanın o halini gördüğümde şoka uğramıştım.
M: mustafa B:ben

B: musti ne oldu lan! Bu halin ne?
M: gibicem o şerefsizleri O... Çocukları!!
B: oğlum ne oluyor? Söylesene ne oldu?
M: ya afişi uzattım çocuğa agişe vurdu sonra sözlü kavga ettik. 10 dakika sonra 5 kişiyle gelip dövüp gittiler.
B: kim bunlar tanıyor musun?
M: xxx aşiretindelermiş

Herkes eve geldiğinde iş hüseyine düşüyordu çünkü aşiretleri o bilirdi. Arkası en sağlamda oydu. Fakat hepimiz kardeş gibi olduğumuzdan hiçbir sıkıntı yoktu. Mustafanın başına gelen bizim başımıza gelmişti zaten. Hüseyin aşireti biliyordu. Eve birilerini çağırdı ve yarım saat içinde arabalarla evin önüne geldiler. Olay burdan sonra patladı keşke hiç işe başlamadaydık dedirtti...