ceyda bizim masaya gelirken ceren oturmuştu. sonra ceren ne işin var la senin burada der gibi ceydaya baka baka selamlaştı. ondan sonra ceren beni ceyda ile tanıştırdı. beni deli gibi seven bir kızla beni sevdiğini bile bilmediğim başka bir kız aynı masada oturuyordu. sözde kankaydı ya bunlar. ceyda aşırı çekinik davranmıştı. giblememe gibi değil sanki korkuyormuş tak ederim cerene bırakayım der gibi. tabi ben durur muyum ? başladım cerenle konuşmaya. ceyda ne kadar sabredebilecek merak etmiştim. garip bir konuşma geçti.

ben: kahvesi de güzelmiş buranın.
ceren: ay lafı gelmişken. sence ben güzel miyim ?-,:) şeklinde sırıtarak-
ben: güzelsin tabii.
ceren: yalan değil di mi ?
ben: yok be niye yalan olsun taş gibi kızsın. -;) şekliyle-
ceyda: noldu kendini mi sorgulamaya başladın ?
ceren: ne alakası var ya. arkadaşıma soru da mı sormayayım !?
ceyda: yok sor. sorun yok.
ben: niye böyle gerginsiniz ?
ceren: bilmem ceyda'ya sor.
ben: ceyda bi sıkıntın varsa anlatabilirsin.
ceyda: yok bir şeyim. ben çok sıkıldım gidiyorum. -hızlı hızlı tüyer-

• ceren ile başbaşa kalırız*

ben: nesi var bunun ?
ceren: bak sana bir şey söyleyeceğim ama aramızda kalacak.
ben: tamam söyle.
ceren: bu seni seviyor. kimse sevmemişti yıllarca. ilk defa seni sevdi. ondan böyle.
ben: hmm. tamam sonra hallederiz. -kıza onla ilgilenmiyormuşum gibi bir bakış bıraktım.-

1-2 saate eve geçtik. asıl olaylar ertesi gün başladı.