Bitmicek diyenlere söylüyorum bu hikaye biticek.

Otostop çekmek için evin bahçesinden yola doğru yürüdüm. Gelmez çok beklerim diye düşündüğüm araba 5 dakika geçmeden gelmişti. Zaten beklemek benim için daha iyiydi. Beklemek demek düşünmek demekti düşünmek demek bişeyleri bulabilme ihtimalimdi. Bi traktör geldi. Gel! Dedi. Bindim A: adam B:ben

A: Nereye?
B: imamın evine gidicem ağabey.
A: tamam bende oraya gidiyorum. Kızım hasta

Sorduğum birkaç soruya cevap vermedi. Kızına baktım traktörün bir tekerinin üstünde o oturuyor. Bir tekerinde ben. Fazla birşey sormak istemedim. Adam zaten iplemiyor. Benim işlerim vardı. Kızı pek hasta gibi değildi. Uzun saçlı küçük bir kızeı ortalama 9 10 yaşlarında. Yanımda birinin olması bena güven veriyordu fakat geçeceğim yolda bayıldığım yer de bardı. Tek endişe ettiğim yer oraydı. Ancak oraya geldiğimizde hiçbir olağan üstü olayla karşılaşmadık. Ama aklıma taklan birşey vardı. Traktör baya sesliydi ama otostop çektiğimde ses birden gelmişti. Önceden duymam gerekmiyor muydu? Neyse dedim herhalde düşünceye daldığım için duymadım. Olayları yaşadığım yolu geçtik. Bu sırada hiçbir muhabbetimiz olmuyordu. Size hikayenin başında bir mezardan bahsetmiştim. O mezarın üstü ilerden parlıyor gibi görünüyordu. biraz daha ilerlediğimizde. Amca trakdörü durdurdu, yada trakdör kendi kendiliğinden durdu. Anlamamıştım kalbimin atışını hissediyordum etrafıma bakıp neler döndüğünü çözmeye çalışırken kızın traktörden indiğini ve mezara doğru baktığını fark ettim ancak kızın babası olan amcayı orda göremedim tabi neden yok diyede sormadım kendi kendime. Tek düşüncem mezarın üstündeki anlam veremediğim varlıklar ve kızdı neden korkmuyordu? Belimden aşağıya bir soğukluk hissettim gözlerim tekrar kararmaya başladı ve ağzımda kan tadı vardı. Sanırım korkudan dudağım uçuklamıştı. bende traktörden indim ve aklıma imamın evine doğru koşmak geldi. Trakdörden yere zıpladım ve zıplamanın verdiği sesden dolayı anlam veremediğim varlıklar bizi fark etmiş olmalılar ki birden kaskatı kesildiler dansı durdurdular ve üçüde bana doğru kafalarını aynı anda çevirdiler. Aceleyle imamın evine koşmaya başladım. Aklıma kız geldi. Nedendir bilmiyorum ama onu da ordan almam gerektiğini düşünüp geri koştum. Ve kızı kucaklayıp imamın evine tekrar koşmaya başladım. Kız hiçbir şey hissetmiyordu, korkmuyordu. imamın evine yaklaştığımda bağırmaya başladım. Kapıyı açııın! lütfennn yalvararak bağırıyordum. Kız elimdeydi fakat babası yoktu. imamın evine geldiğimdeyse herşeyin normale döneceğini düşünmüştüm fakat...

Okuyanlar teşekkürlerimi sunuyorum sizde sukularınızı sunun. Sizin takdirinizdir ancak daha cok sukuyu hak ettiğimi düşünüyorum. Diyorum sizden para yada farklı birşey talep eden yok. Sukularınız moral oluyor yazmam için.