Kapıyı çaldım. imamın eşi açtı kapıyı. Sonra geri çekildi oğlu geldi. B: ben Ç: imamın çocuğu
B: Merhaba kardeşim
Ç: Buyur kardeşim hayrola?
B: Kardeş imam baban oluyor galiba? Yok mu kendisi
Ç: Babam çarşışa motor yağı almaya gitti. Bir kaç işi olur akşama gelir sende akşama gel istersen. Ama yardımcı olabileceğim birşeyse buyur?

Yok sağol dedim ve arkamı döndüm. Aslında oğlunada sormak da kafama yatmıştı ama sormadan geri dönmeye karar verdim. Arabaya tam biniyordum. Aklıma o mezar geldi. Gitsem mi gitmesem mi bilememiştim. Sabah sabah ne olabilirdi ki? Bir kaç adım attım. Mezarda değişik tarzda bir işaret var. Yeğenim dediği bebekmiş doğduğu gün ölmüş. Mezarın üstünde başka bişeyler yazıyordu şuan hatırlayamıyorum. Belkide bebek mezarı olduğunu teyit etmek adına bişeyler yazıyordur. Hemen arabaya bindim ve çarşıya o dayıyı bulmaya gittim. O marketin önüne gittim arabayı park ettim. içeri girdim kimse yoktu. Ben tam girdiğimde yere bi tablo düşüverdi. Onun sesine birisi depo gibi biyerden çıktı. B: ben A:Adam

A: Hoşgeldin kardeş buyur
B: hoşbuldum ağabey. Bişey sorucam dün yaşlı bi amca bana bi mezara git fatiha oku dedi.
A: (lafımı keser) Oğlum istersen oku zarar gelmez. Ama o mezarındaki onun kardeşinin oğlu kardeşinin karısı ermeniydi adamda istemedi kadını dövdü. Kadında çocuğuda öldü. Ama geceleri gitme o mezara. Korkarsın

Tekrar bişeyler sorucaktım ancak adam depoya doğru yöneldi konuşması bittiğinde bende 1 hafta burdayım ne olacak yine gelirim dedim. Eve döndüm gün batımına kadar enteresan hiçbirşey olmadı o yüzden direk geçiyorum. Ancak akşam hava karardığında yola çıkıcaktım. imamı yemek yerken yakalamak istiyordum. Belki davet ederdi. Ama keşke öbür gün gitmeyi tercih etseydim. Yolda başıma gelenler. Hikayenin asıl başlangıcıdıydı.

Arkadaşlar oluyanlara teşekkürler ama beğeniyorsanız şukularınızı ekgib etmeyin gerçekyen moral oluyor. Öbür türlü yazasım gelmiyor buda bir emek.