O zamanlar lise sona gidiyorum. Daha hiç sevgilim olmamıştı. Biraz utangaç içine kapanık biriydim. Akşam televizyon izliyoruz, abim kendine bir sevgili yapmış, onun hakkında konuşuyorlar bende sessizce dinliyorum. Babam birden 'senin niye hiç sevgilin yok lan' dedi alaycı bir şekilde. Ben de kafama takmadım geçiştirdim.

Sonraki günler ısrar etmeye başladı, hep aynı soruyu soruyordu. En sonunda aklıma bir fikir geldi açtım translateyi 'baba gel sevgili yaptım' dedim. Baktım bu koşa koşa geliyor. Dedim ki "Baba, kız biraz utangaç olduğundan kendini göstermek istemiyor ama sen konuş o cevap verir.' dedim. Babam daha bir sevindi. Adam bu devirde böyle kız helal olsun filan coşuyor evde. Neyse biraz gözleri bozuk zaten görmüyor ne yaptığımı. Babam nasılsın, ailen nasıl, nasıl tanıştınız filan soruları yağdırıyor. Elimde hızlıdır klavyede hiç farkedilmiyor. Sonra konuşma bitti, babam "ne güzel bir gelin bir de tane tane istanbul ağzıyla konuşuyor" diye övgüleri yağdırıyor.

En son abim öğrendi şehir dışındaydı eve gelecekti. Ben de yalanım ortaya çıkmasın diye ayrıldık dedim. Adam hayatının şokuna uğradı, üzüldü bir, iki gün sonra unuttu gitti zaten. Arada hala o gelin kızımızla konuş, belki halledersiniz probleminizi diyor.

not: pişman değilim üstüme çok gelinmişti.