Kızılaya gitmiştik. Yıllar önce, günler süren ağlama seanslarını yaptığım bankta oturuyor, elimde aynı resmi tutuyordum. Selim abi elini omzuma koydu, "bu sefer biz sıçacaz ve vakumu onlar atacak" dedi.

Selim abi yıllarca esnaflık yapmış bir
adamdı, işi gereği hep taktan durumlarla karşılaşmış, şivesi ve jargonu buna göre şekillenmişti. O yüzden kendini hiçbir zaman tam ifade edemezdi, seçtiği kelimelerdeki argo mizah, en ciddi durumda bile günyüzüne çıkabiliyordu.

Sıçacaz ya Selim abi, patır patır sıçacaz hemde dedim, sırıtarak. Bunu severdi Selim abi. *