Bütün kağıtları okumam saatler sürmüştü, kağıdım ise tamamen dolmuştu. Sonuç olarak o meyhaneye ölmeye yada hayatımı kurtarmaya gitmiyordum, bazı şeylere dikkat etmemiş olmam normaldi, arkadaşlarımla güzel sohbetler edip, geri dönecektim. Olmamıştı. Diğer bütün kağıtları masadan aşşağıya atmıştım, masada tek bir gerçek vardı, o da benim kağıdımdı.