o kadar çok ağladı ki ;
Cebrail, Mukarreb melekler ve orada bulunan diğer melekler dahi ağlamaya başladılar. Resulullah (s.a.v.) Efendimizin tazarru ve niyazına:
-AMiN Dediler.
Bunun üzerine, izzet sahibi Yüce Hak'tan şu hitap geldi:
-Habibim, senin değerin benim katımda büyüktür; duan makbuldür. Şefaatin makbuldür. Gönlünü hoş tut; seni muradına eriştirdim. Kıyamette sana bir makam vereceğim; şu kadar asileri sana bağışlayacağım, ta ki:
-YETER diyesin. Senin ümmetini sair ümmetlerin üzerine seçtim. Seni de onlara şefaatçi kıldım. Dilediğin kadar şefaat eyle; kabul ederim.