çıktım balkona parmaklıkların arkasına geçtim gidersen atlarım dedim ki gerçekten onu kaybetmektense ölmeyi göze alıyordum ( hala da alıyorum ama artık bişey yapamıyorum). Yine zorla yanımda kaldı beyler ama konuşmuyordu çok incinmişti kendimi bir türlü affettiremiyor ve bu durum düzelmedikçe daha da sinirleniyordum daha çok kırıyordum. ağzımdan çıkanı kulağım duymuyor ve onu herşeyle suçluyordum. Bir müddet sonra beni affetmeyeceğini ama beni sevdiğini söyledi ve mevzu kapandı aradan zaman geçiyordu ama sürekli tartışıyorduk beyler herşeyden bi mevzu çıkıyordu kabak tadı vermeye başlamıştı ama gerçekten aşıktım ona deli gibi seviyordum ve cidden deliydim de ona.