Sonra o ürkütücü siyah dumanların arasından bebek ağlaması gibi sesler gelmeye başladı artık tedirginliğim ve endişem kat be kat artmıştı. Sanki ayaklarım benim sözümü dinlemiyor, o lanet gıcırtı sesleri kulaklarımı tırmalayan yer döşemelerine ayaklarım saplanmıştı resmen. Kendimi biraz devindirerek bir hamleyle arkamı dönebildim ama sesler arkamdan daha da artmıştı. Yavaşça kaçmaya çalışırken karanlık dumanların arasından çıkan bir çift el benim taşaklarımı avuçlamıştı. Bundan korkuyla karışık bir zevk alıyordum sonra o karanlık el benim elimi tuttu ve onu kendi apış arasına koydu. Sertçe bir şey hissettim. Meğer o korkunç ve dehşetli kız Harun abiymiş. Dehşet ve zevk içinde kalakaldım. Harun abi beni güçlü elleriyle tutup karanlık dumanların arasındaki yatağa doğru fırlattı ayaklarım ve ellerim hareket etmiyordu. Beni o gece domalttı ve çatır çatır gibti. Böylelikle bekaretimi kaybetmiştim. Meğer Harun abi abazanlıktan kafayı yemiş ve dedemi de gibmiş. Meğer Bütün bu huzursuzluk ve bütün bu saldırganlık bu abazanlıktan ötürüymüş. Dedem babaannem ve babam beni köyde Harun abiyle tek başıma bırakıp gitmişler, huzura kavuşmuşlardı. Bense halen o dehşet ve zevk anlarını yaşamaya devam ediyorum.
Bu da böyle bir anımdır.