cemal safi

bırakmadın

hasret ettin yaşamaya
çıkacak yol bırakmadın;
vebâlinini taşımaya
tutacak kol bırakmadın.

i̇nanmadım dost sözüne
boyun büktüm her nazına
yıllar var ki el yüzüne
bakacak hâl bırakmadın

yaralıysam vuran sensin
günahıma giren sensin
umudumu kıran sensin
tutacak dal bırakmadın

dudak büktün her soruma
fesat kattın her yoruma
kırk yılda bir hayrıma
çıkacak fal bırakmadın.

üstümde yok başımda yok
i̇sim de yok aşım da yok
yaslanacak taşım da yok
yatacak çul bırakmadın.

âlem duydu âvazımı
küfre yordu niyâzımı
musâllada namazımı
kılacak kul bırakmadın.