ya kardeş ne güzel söylemişsin ben de birkaç cümle bir şeyler söylemek istedim bunun altına. isteyen istediği gibi taşşağını geçebilir hiç sıkıntı yok. ulan bu dıbına kodumun hayatında şu senin söylediklerin var ya gerçek olan onlar. bilmiyorum kardeşim bilmiyorum. ne yapacağımı bilmiyorum. her şeyi gibtir ettim sadece sigara bira ekmek almaya çıkıyorum dışarı. insanlar konuşuyorum hiçbir şey belli etmemeye çalışıyorum, bildikleri benmişim gibi davranmaya çalışıyorum. bazen dıbına kodumun alkolünü ister istemez fazla kaçırıyorum döküyorum içimdekileri ekgibsiz art niyet olmadan içimdeki her şeyi döküyorum ki belki biri bana tek bir cümle söyler de azıcık kendime gelirim. bazı sabahlar uyanıyorum diyorum ki bu dıbına kodumun seni sen değilsin, kendine gel ulan! sonra vakitler ilerliyor haftalardır belki aylardır açılmayan perdeler yüzünden sadece odadaki her şeyi ışığı açmadan görmeme yarayan, adam akıllı en son ne zaman gördüğümü hatırlamadığım dıbına kodumun güneşi de gibtir olup gidiyor. yine gülüyorum kendime. sen busun olum diyorum, ya tekelin yolunu tutuyorum ya da parasız geçen her güne lanet okuyup kendimi oyalıyorum sabaha kadar. ertesi gün bugünün aynısı. kardeş, düşünüyorum da bizi bu hale getiren her kimse hayatına bakıyor. geleceğini düşünüyor. ulan ben nasıl uykuya dalacağımı bilmiyorum gelecekte ne olacağını bilmediğimden. o bize her taku yapıp hiçbir suçu yokmuş gibi hayatı tozpembe yaşayanlar hayal kuruyor. ulan uyuyamaktan mı korkacaksın uyumaktan mı? hangisinden korkacaksın? uyumak istiyorsun, kör topal bir şekilde dalıyorsun uykuya sonra bir rüya. tek bir rüya her şeyi en başa alıyor. her şeyi. ya kardeş iyi hoş güzel yazmışsın da bir şeyi eklemeyi unutmuşsun, ben böyle asosyalliğin de böyle hayatın da ta dıbının en içine koyayım.