Karşıda üç dört tane bak olan park gibi bir yer vardı orda oturuyodu geçtim bende karşıya kız direk özür dilerim cok sınırlıydım moralim bozuktu sinirimi senden cıkarttım dedi bende sorun yok ben unuttum bile beni nasıl buldun dedim çantandan dedi( çanta dersanenin verdiği bir çanta o bölgeye en yakın olan dersane bizim dersanedeydi) ne zamandır burdasın dedim yirmi yirmi beş dakika filan oldu dedi uzun süre bi sessizlik oldu o sessizliği bozan taraf ben oldum
ne olduğunu anlatmak istermisin dedim olur ama burda olmaz millet parkına gidelim dedi millet parkına kadar 25 dakika yürüdük neyse parka geldik ilk konustuğumuz yerde oturduk ismini hala bilmiyordum bu durumda sormakta olmaz diye düşünüyordum derken kız "hilal"dedi efendim diye sordum "ismim diyorum hilal"dedi zorda olsa güldü.O gülüşlerin içinde kayboldum aq. " bende uğur"dedim " bende memnun oldum" dedi ve yine o harika gülüşünü yaptı o güldükçe kayboluyordum git gide bunu sonu bir çıkmaz olduğunu bilsemde sonunu düşünen kahraman olamaz demişler aq bende gülüp " ha bende memnun oldum" dedim çok salakça güldüm aq utandım lan ilk defa güldüğüme utandım o an cocukca gülmüştüm " artık anlatıcakmısın " dedim
"O gördüğün benim...