Aslında abazan, çükü için dağları deviren bir adam değilim. Minibüs ve otobüslerde, hatta metrobüslerde yaşanan akraba olma sorunsalı efsane çaresiz bırakır adamı. Hatun önüme durmuş, araç ağzına kadar dolu. Sağ dönsem bıyıklı dayı, sola dönsem tipinden ibine olduğunu düşündüren bir dallama. Ne yapmalı diye düşünmeye kalmadan şoförden ani bir fren gelir, önümde ki hatuna istemsizce yaslarım. Çaresizlikten ama aq valla kötü amacım olmadı hiç.

Edit: Bu biraz tatlı çaresizlik mi olmuş ne olmuş konuyla alakasız galiba aq.