Bakkaldan aldıklarımızla hala geçiniyorduk. Eylülüm tiryaki olmuştu. Sigarayı yeme yiyordu. Geceyi geçiriyoruz. Sohbet muhabbet. Kamil de melisayla arayı yapmıştı. Zaten yokluktayız. Daha kız yok. Daha erkek de yok. Güzel muhabbet ediyolar felan. Kamil güldürüyor kızı. Bizde ömür abiyle hasan abiyi nerde buluruz diye tartışıyoruz.Bi anda kapıdan ses geliyor. Hasan abinin sesi 'Açın lann' açıyoruz kapıyı yaralı ismaili kızlara veriyoruz dışardan 7-8 tane kalıplı herif geliyor. Hasan abi azı burnu her yeri mosmor kan lar çizikler felan giriyor içeri yığılıyor.3 kişi bu 7-8 kişiyi dövmemiz felan imkansız silahımız olsa anca o da yok çakıyı alır bi tarafımıza sokarlar bunlar.'Girin içeri' dedim ömür abiyle kamile mal mal bakıyorlar.'gibtirin lan' dedim o adrenalinle normalde böyle bişey desem ömür abi makatımdan kan alırdı.Ama o an normal karşıladı kapattı kapıyı kitledi. Bunların salaklığını kullanırım diye düşündüm.. Kendime yumruk attım nefesimi tuttum. Yanıma doğru geliyo a.q çocukları kandıramadım. Başladım koşmaya kalkıp onlarda başladı.Her yer deli peşime taktım hepsini ilk bulduğum eve girip kapıyı kitledim. camlara taş atıyor beyinsizler demek o kadar da beyinsiz değiller.