Arkamdan sınıftaki yakın olduğum arkadaşlar geldi omzumu sıvazladılar destek olmaya çalıştılar ama artık nafileydi.Üzerimdekileri çıkardım Gizem görmeden ayrıldım tiyatrodan son kez görmüştüm Gizemi belki karne töreninde görecektim bir de.Ama bence sondu bu.Düşünmüyordum karne törenine falan kalacağımı. Artık dayanamazdım olan onca şeyden sonra Gizemi tekrar görmeye.Eve gitmedim bu sefer. Gizemlerin evin üstündeki parka gittim. Oturdum bir saat kadar. Telefonla Savaş aradı annem aradı babam aradı hiçbirini açmadım. Biraz yalnız kalmak istedim.1 saat kadar oturdum orada bir yandan da ağladım.8 yılın tüm pişmanlığını ağlayarak attım içimden. Atamadım ama biraz rahatlatmıştı. Sonra kalktım gittim ayrıldım parktan.