Sohbeti bitirmemin uzerinden 2 gun gecti. Aldiklari, fotograflari, hirkasi, tokasi bile dibinakoyim onumdeydi. Bu yil universiteye basliyorum. Yaz sonunda bu sehirden gibtir olup giderken yakmayi dusunuyordum hepsini. Kurtulmam lazimdi, yepyeni bir hayata baslayacaktim. Bir yandan da gecmisimi oylece kaldirip cope basmak pisman etmeyecek mi merak ediyordum. Yeniden yazmaya karar verdim. Ona soracaktim bunu. Sen olsan ne yapardin diyecektim. Yazdim da beyler. Silmemis onceki mesajlari, hemen tanidi beni. Saat 10 gibi baslayan konusmada yine eskiler acildi, 1 saat kadar yine kendisi anlatti. Bu sirada adimi falan sordu, ivir zivir seyler. Simdi sira bendeydi.

Anlatmaya basladim beyler. Once ilk 2 ayi, sonra o ani anlattim. Onlari gordugum ani duyunca su iki cumleyi kurdu:

-gordun mu ikisini beraber?
-ay cok kotu be.

Gozlerim doldu beyler. Ben oracikta hayatimi kaybetmisken onun hicbir seyden haberi yoktu. Ben viran olmusken o oylece yeni hayatina baslamak icin heyecan duyuyordu. Devam ettim anlatmaya. Dayimin dukkaninin onunden gecerken gordugumu sanmisti. Kapiya sigara icmeye ciktigim sirada sans eseri gormustum, buydu zannettigi. O an nasil geberdigimi, nefesimin nasil kesildigini anlattim. Soyle soyledi:

-Kaldirimdaki'de bizi gormus olabilir biliyor musun? Ayni okuldayiz biz. O da boyle hissetmistir. Simdi boyle soyluyordur.

O an cikip bagira bagira "hayatimi gibtin be kahpe" demeyi oyle istedim ki, anlatamam. Sonra bende nasil degistiginden bahsettim. Artik olmayacagini anlattim. Rakiya sarildigimda eskiden aklimdaki halini anlattim. Simdiyse aklimin ucundan dahi gecmedigini. O sira hayatimin en garip anini yasadim beyler. Beni kizla konusmaya ikna etmeye calismaya basladi. Konusmam gerektigini tekrarliyordu. Su cumleler dustu sonra ekrana:

-Bak biz olmayiz Kaldirimdaki'yle. Bunu soylerken yasadigim seylerden yola cikiyorum, eminim. Ama sizin icin hala bir umut var. Duzelebilir her sey. Sen coktan pes etmissin. Bu kadar kotumser olma.

"Ama sizin icin hala bir umut var" Bu cumleye dakikalarca baktim beyler, dakikalarca. Bogazim dugumlendi, ne diyecegimi bilemedim. Sonra kendi yazdi "orada misin" diye. Konusmaya devam ettik. Bizim icin olan umutlarin o cocuga onu sevdigini soyledigi gun tukendigini soyledim. "Belki o da bosluga dusmustur? Ne yapacagini bilememistir, hata yapmis iste" diye savundu ve ekledi:

-Kaldirimdaki de boyle dusunuyor kesin. Mutlu oldum saniyor, yapabildim saniyor. Zaten onu sevmedigimi de dusunuyordu kucuk bir tartismayi buyutup buralara getirdigimiz icin.

"Baskasina onu sevdigini soyledigi gun bitmistir" sozumu tekrarladim. "Sen soyledin mi?" diye sordum. Cevirmeye calisti. "Soyledin yani. Soylediysen sen de sevdigin adamda degismissindir kardesim, emin ol" dedim. Sonra su iki cumle:

-Ya benim o cocuga söyledigimle Kaldirimdaki'ne soyledigim asla bir olamaz ki
-Kaldirimdaki'ne seni seviyorum derken gozlerimin ici guluyordu benim

Dayanamadim beyler. "Ne gunlerdi be" dedim. Anlamadi sanirim, konusmaya devam etti. Bir sure daha boyle konustuktan sonra konuyu hatiralara getirdim. Yakmayi dusundugumden falan bahsettim. Benim onda biraktiklarima zarar vermemis. "Sen de yapma cok pisman olursun" falan dedi ve ekledi:

-Ben hepsini posetleyip kaldirdim bir kenara. Gozumun onunde olmamalari yeterli. Bir ortak aldigimiz tisortumuz vardi, bir de bana aldigi saat. O iksiine kiyamadim. Kaldiramadim. Sen de bir kenara kaldir sadece.

Her cumlesinde biraz daha yaniyordum. Gogsume saplanmis keskin bir bicakti sanki o gizlilik. Acilmak istiyordum, "Benim ulan!" demek istiyordum. Ama yapamazdim. Devam ettim kanaya kanaya.