bir hikayem var panpalar

geçen gün gittiğim kitapçıda, bir kız bir erkek kitaplara bakıyordu. kız; 1,60 boylarında, şişmanca bir yapıya sahip ve çenesi hiç durmayan bir tipti. sürekli bir şeyler anlatıyor, konudan konuya ışık hızıyla geçiyordu. çocuk ise; gayet mülayim, fazla sesi çıkmayan ve kıza karşı sürekli bir tebessüm halindeydi. kitabımı alıp biraz dolandıktan sonra otobüse bindim. otobüsle giderken yol kenarında yine bu ikiliyi gördüm. kız hala konuşuyordu ve çocuk aynı gülümsemeyle kızı dinliyordu. ya da dinliyor gibi yapıyordu. suratındaki gülümseme: "bunu bulamayanlar da var" gülümsemesiydi sanki. sanki bana gülüyodu muallaknin evladı.