Yıllar önce bir kadınla karşılaştım yaşım böyle 13, 14 gibi kadın çok ama çok güzel güzelliği bendeki bakışı ona kilitledi bunu fark eden kadın benle ilgilendi. Yaşı bende büyüktü 30'lu yaşlarda bu kadınla güzel bir arkadaşlığımiz oldu güzelliği kadar iyiliği cana yakınlığı da vardı. O kadar sıcak kanlı biriydi o yaşlarda ona aşık oldum ama bu duygumu hep gizledim. O konuştuğunda saatlerce onun gözlerine bakardIm değişik değişik hayaller kurardim evlilik gibi işte ne diyorum çocuktum işte
Bana ismimle hitap etmezdi can derdi.
Parmağında yüzük yoktu veya bir erkek arkadaşından söz etmezdi.
Birgün dayanamadım söyledim onu sevdiğimi güldü yanağımdan bir makas aldı yanaklarıma avuclarıyla dokundu yanlış zaman can dedi ne dediğini anlamadım.
Sonra uzunca bir zaman aramadı sormadı onla buluştuğumuz yerlere gidiyordum ama o yoktu...
Kızgın bir yaz sıcağında oturduğum bir cafede birden bir ses can ne yapıyorsun bensiz. Sevincimden gözlerimden yaş geldi. Geldi oturduk nerelere kaybolduğunu sordum öyle gerekiyordu dedi senin iyiliğin için senden uzak duracağım diyordu neden diye sordum
Bana benim ne iş yaptığımı biliyor musun dedi.
Hayır dedim
Bir Hayat kadınıyım dedi yani halkın dilinde kötü biriyim dedi
Böyle iyi biri kötü olamaz dedim
Ağlamaya başladı bu son görüşmemiz dedi
Bu defada ben ağlamaya başladım
En son sözü bana şu oldu: Can yaşın büyüyecek ve gün gelecek diyeceksin hayatıma giren en namuslu kadın oydu yani beni diyeceksin. dedi ve kalkıp gitti ben öylece kala kaldım orda saatlerce.
O zamanlar ne dediğini anlamadım da ki hayatıma giren namussuz bakireleri görene kadar.
Aradan yıllar geçti ama halen aklımda o tatlı gülüşü cana yakın duruşu... Biliyor musunuz o günden bugune kalan bir alışkanlığım var elimi hep yanaklarıma zütürüyorum ve hep o avuçlarıyla dokunduğu an aklıma geliyor.
Ve şimdi diyorum keşke namus ahlaktan söz eden o namussuzlar varya o kadın gibi olsa.