Kardeşim ne kadar annemin gözüne girsem de babamın gözüne hiç girememişimdir. Hapşırsam benim mal bi oğlum var diye nitelendirir o vaziyet. Elimden geldiğince anneme yardım etmeye çalışıyorum ama bitkin düştüğümden edemiyorum hemen kendimi yatağa atıyorum. Bu sebepten uyku düzensizliğim tutuyo geceleri uyuyamıyorum. Niye mi? Aşağı yukarı hafta sonları da bi eğitim kursuna katılıyorum 1 kilometre yürüyorum. Zaten sadece anneme haftasonları yardım edebilirim. Babam yemeğini yedikten sonra kuyruğunu kıstırıp biyerlere gezmeye kaçıyor. Babam aşağı yukarı 2 senedir boş geziyor. Baba sana iş buldum dediğimde bana kızıyor sanki bana gibtirgit ben işe girmicem karımdan yetinirim mantığıyla. Şayet ben annem kadar sabırlısını görmedim. Sırf ben ve kardeşim var diye babamdan ayrılmıyor. Allah yine ikisindende razı olsun eksiğim olmuyor. Ama babam sadece elime üç kuruş atıp gezmeye kaçıyor. Nereden bu parayı buluyor diyorum zaman zaman. Eline de sürekli para geçmiyo . Zaten eline geçen para en fazla 150 lira. Keşke babam bana bakıp içtenlikle oğlum dese küçüklüğümdeki gibi.