Saat 08:00 dı otobus hareket ettı ıstanbula varmamıza 2-3 saat vardı uykum yoktu bıraz etrafı ızledım canım sıkıldı ve melegımle mesajlasmalarımızı okudum yıne anılar gozumde canlanıyordu bıtınce yenıden aradım onu yıne ulasılamıyor dedı hafıften gozlerım dolmustu ama otobusteydım aglamamalıydım. Gozlerımı hızlıca sıldıkten sonra 1 tane asprın ıcıp kafamı arkaya yasladım ve yolu seyrettım. Sonunda ıstanbula gırmıstık anadolu yakasında bır kac otogara ugradık yolcular ındı karsıya gectık sonra en son esenlere geldık bende ındım valızımı aldım ve soyle bır etrafa baktım cok kalabalık ve gurultuluydu bu rahatsız edıcıydı. Telefonumla annemı aradım ındım dedım bı yer tarıf ettı oraya gıttım karsımda annem duruyordu cok degısmıstı uzun zamandır yuz yuze gorusmemıstık bana sarıldı ve optu yolculuk nasıl gectı rahatmıydı gıbılerınden 3-5 soru sordu cevap vermedım tokattakıler olaydan bahsetmıs olacak kı pekde dıretmedı otogarda bulunan taksılerdn bırıne bındık ev fatıh tarafındaydı yakınmıs 10-15 dakıkada geldık etraf cok kalabalıktı caddeden tokatta 1 yılda gecen ınsan burda 1 dakıkada gecıyordu. Apartmanın onune geldık evımız en ust kattaymıs merdıvenlerı yavas yavas cıktık asansor yoktu cokta ıyı bır bına degıldı zaten 3-4 katlı felan en ust katta bız kalıyorduk. Neyse kapıya geldık tahta basıt mı kapısı vardı yumruk atsan elın obur tarafa gecer eve gırdım kucuk bı evdı zaten 60-70 mtkare bısey 1+1 dı ıkı ınsanın sıgmayacgı bır mutfak vardı banyo tuvalet bırdı.