geldim eve bizimkiler uyumus erkenden. geçtim odaya üstümü falan değiştirdim girdim yataga gırdıgım gıbı uyumusum sabah erken kalkmıstım zaten. aklımda elif yok ilk günlerde sadece gorunce hayranca bakıyorum sıradan birine baktıgım gibi. bilemezdim bu duruma gelecegını. onun yüzünden hayatımda yanlıs kararlar alıcagımı. nerden bilebilirki insan zaten. sonucta ilk defa güzel bi kadın gormuyoruz. sonucta abimin sevgilisi. nerden bilebilr insan. kimisi kadar der kimisi demez. ben demeyenlerdenim. kadere inanmayanlardan.