bir yerden tamamlanır hep

bugün 14 saat gitar çaldım. ne ifade etti? hiç. ne çaldığımın bile farkında olmadığım anlardı. böyle değildi bir zamanlar amaçlarım, mutluluklarım, umutlarım vardı benim. sebep ne bilmiyorum tam olarak, sanki yaşam enerjim çekildi içimden. egoist yanım ve içimdeki o taktan şey tekrar ortaya çıkmaya başladı. duygusuzluk hakim herşeye. mantık ve zeka denen şeyi insanlar bir tak sanıyor. nasıl bir lanet olduğu hakkında kimsenin en ufak bir fikri bile yok. çok şey mi istiyorum acaba diye düşünüyorum bazen. birşeyleri düşünmeden yaşamak ne kadar zor olabilir ki? ama öyle değil. herşeyi olabilirim, herşey olabilirim. ama düşüncelerimi durduramıyorum. dün nereye gittiğini hatırlamayanlar var. bense aylar önce nerde nasıl bir tavırla hangi cümleleri kurduğumu bile hatırlıyorum. ve bunları sürekli başka şeyler hatırlatıyor. odada gördüğüm bir kitap ona dokunduğum zaman ki telefon konuşmasını hatırlatıyor. bir kalem başka bir konuşmayı, sandalye bir başkasını daha.. o kadar çok sahip çıkıyorum ki o anılara. bana ait olmayan o hayatın anıları.. her zaman bir umut vardır. sonuçta hala yaşıyorum.

http://www.youtube.com/watch?v=TDfKRDYE3w0

neden bilmiyorum. babam gibi görebildiğim tek insan bu adam. tanışmadığım halde beni yetiştirdi büyüttü, elinden geldiğince hayatta yol gösterdi. belki oturup konuşmadık karşılıklı, dertleşmedik fikir alışverişi yapmadık. ancak o her şarkısında bana birşeyler verdi, diğer bütün insanların verebildiği ve verebileceğinden çok daha fazla. öldüğün gün sana bir beste yapacağım david. ve en iyisi olacak kendime bunun sözünü veriyorum. biliyorum ki gülümseyeceksin o gün.

seninde söylediğin gibi: The water flowing
The endless river