bir öğretmenin iç dünyası

bölüm 13

koridorda yürüyorum ama yavaş mı hızlı mı bilmiyorum. uğultular var tam duyamıyorum. birkaç kız öğrenci gevşek gevşek iyi dersler hocaaağğğmmm diyor. gülümseyerek başımla teşekkürler dercesine bir hareket yapıyorum.

sınıfımın kapısındayım. lan acaba benim kalbimin sesini onlar da duyar mı? duyar gibi geliyor. hay ananı gibim kalbim çıkacak sakin ol... derin bir nefes alıp giriyorum içeri. öğrenciler ayağa kalkıyorlar. 7. sınıflara ilk dersim. günaydın iyi dersler faslından sonra oturuyorlar.

meraklı meraklı bakan bir sürü göz. şimdilik hiçbirinin sesi çıkmıyor. ben türkçe öğretmeniniz efsane diyorum.bu yıl birlikteyiz.

ardından tahtaya konunun başlığını yazıyorum (acemiliği kesss)

öğrencilerden biri hocam tanışmayacak mıyız? diyor. yüzüm tahtaya dönük hay amk çocuk haklı diyorum içimden. ama dönüp ay kusura bakmayın heyecandan unuttum diyemiyorum.

dönüp vaktimiz bol tanışırız. siz önce şunları yazmaya başlayın diyorum. bu sert cevabım sınıf üzerinde aha sıçtık etkisi yaratıyor ve başlıyorlar yazmaya. bazıları haklı olarak ilk gün defter getirmemişler ders olmaz diye. onlar da arkadaşlarından kağıt kalem alıyorlar.

lan ya soru sorarlarsa? sormasınlar amk ne tak yicem sorarlarsa? hah buldum etütte getirin sorularınızı derim zaman kazanırım.

nefessiz anlatıyorum panpalar. yazıyorum onlar yazıyor, anlatıyorum onlar dinliyor. 40 dakikanın 40ını da değerlendiriyorum tak var gibi. acemilik işte. 40 dk ders mi anlatılır gib kafalı!