abaza dolu lan bura

Sevgili arkadaşım Ozan; seninle tanışalı beş sene oldu yaklaşık ama ben hala dün gibi hatırlıyorum yemekhaneye gittiğimiz ve sizin yurt odasına taşındığım günü. Aslında bir o kadar da garip geliyor bu durum; beş yıllık bir mazimiz yok da sanki seni çok çok uzun zamandır tanıyor gibiyim. Anason kokulu yurt odamızda, Aydın Şen isimli gibi gözükmesine rağmen içinde soy ismini de barındıran şahsiyetin pencere pervazlarındaki çılgınlıkları sırasında, "pas deme mesela" Tolga'nın bir Taksim dönüşü taksiciyle kurduğu samimiyetleri (Tolga dayan koçum) esnasında, buna benzer ve şuan aklımdan geçen bir çok durum ve olayda birlikteydik, beraber güldük çatlayana kadar. Bir gün başım sıkışırsa (ne bilim boğulma tehlikesi falan:), dertleşecek birini ararsam, yada mutlu bir anımda, yanımda olmasını isteyeceğim sayılı insandan birisin Ozan (valla bak yıllık yazısı diye değil) Senin gibi iyi niyetli bir insanın ilerde mutlu olmaması gibi bir olasılık söz konusu olamayacağından iyi niyet temennilerine gerek duymuyorum. Ama yinede mutlu ol, kendin ol Ozanım. Şampiyonluk iddiası olmayan (nedenini sen iyi biliyorsun) kardeşin Emrişko...