bir cenabetin günlüğü bölüm 1

Hazır evde kimsenin olmadığı, annemin sabah hastaneye ilaç sırasına gitmesi, babamın işe gitmesi, kız kardeşiminde öğlene kadar uyuyacağı ve uykusundan kalkmayacağının rahatlığıyla peçeteleri hazırlayarak yaptım.
Evdeki son kontrolleri yapıyordum, kız kardeşimin odasının kapısını açtım, gibimsonik bir şekilde yatmış, hayvan gibi bir derin uykuda yatıyordu. Sabahlamıştı, 1 saat önce yattı dıbına kodumun sığırı.
Arkasına geçip gibsem, 20 posta atıp heryeri döl etsem, dıbını tavana kadar yarıp belden aşşağısını komple delik etsem bile uyanmay
acağını biliyordum.
Kapısını kapadım, ev boşmuş gibi rahattım. Sonra içime sinmedi.
Zaten sevmezdim kaşarı. muallaklik yapardı hep bana. Gittim mutfaktan bir fındık aldım, açtım bunun kapısını, pijamasını indirdin külodunuda indirdim, fındığı sokacaktım.
dıbınamı soksam diye düşündüm ama bakireydi ona bu muallakliği yapmam fazla kaçardı. züt deliği ise yok gibiydi. Daracık bişeydi amk nereden sıçıyor bu kaşar.
Her neyse kız kardeşimin züt deliğini uzun araştırmalarım sonucunda bulduktan sonra fındığı zar zor içine soktum. Fındık züt deliğinde kaybolmuştu.
içimde bir mutluluk vardı. Kız kardeşimin zütüne fındık sokmuştum. Bu muallaklik başarıyla tamamlanmıştı.
Çok sevinçliydim, zütüne son gücümle tokatlar atıyordum, kafire vurur gibi vuruyordum, teröriste vurur gibi çakıyordum kalçalarına.
Elimin izi çıkmasını bırakın, bembeyaz kalçaları bronzlaşmıştı sanki. zütü su toplamıştı.
Hıncımı alamadım, mutfaktan çakmağı alıp dıbının kıllarını yakacaktım.
Bunu ters döndürdüm, açtım dıbını ilkten bi durdum "hmmfs, hmmfs, am koktu lan oyş " dedim. Sonra gözümü açtım, baktım bu kaşar kızkardeşimin amı.
Sinirlendim, çakmağı aldım dıbına tuttum, kılları alev almıştı, cayır cayır yakıyordum dıbının kıllarını.
Yanık kokmuştu. Hala hıncımı alamamıştım, dıbına yumruk atasım vardı. Bakireliği gider diye korktuğumdan dıbını kapattım, tekrar döndürüp zütünü açtım, fındık içerdemi diye kontrol için parmağımı sokacaktım fakat lanet olsun bunu yapamazdım. O binin zütüne parmağımı sokmak beni depresyona sokardı. Hiç sevmiyordum kaşarı.
Su toplamış zütüne acıdım ve kapattım, nazikçe topladım külodunu falan. Odadan çıkarken buna baktım, yüzünde bana muallaklik yapacakmış gibi bir görüntü vardı, uyuyordu hala.
Hıncım tekrar geri geldi ve donumu indirerek gibimi adeta bir sopa gibi kafasına vurmaya başladım, bir sağ bir sol vuruyordum, box yapıyor gibi hissediyordum kendimi, en son gerilerek osmanlı tokatı hizasında gibimi tutup ağzının üstüne çaktım, dudağı patlamıştı.
Hıncımı almıştım. Rahatça etrafı toplayıp, odamdan boşalmak için aldığım peçetelerden birini bunun dudağına koydum, kanama durunca gittim geri aldım.
31 peçetemdi o benim, giberim valla.
içim çok rahattı. Kız kardeşimin dudağını gibimle patlatmanın verdiği mutluluk pahabiçilemezdi. Ona bu hıncım, beni evde kanepelerin üstüne sarsıla sarsıla titreye titreye duvarları yumruklayarak adeta kalp krizi geçirerek boşalırken görüp, babama "Baba abim kanepeyi gibti ev cenabet oldu" demesinden kaynaklanıyordu. Bu yüzden hiç sevmezdim o kaşarı. Babam o günden beri bana hep bir abaza olarak baktı.
Bu dedikodu akrabalar arası, arkadaşlar arası ve yabancılar arası bile yayılmıştı.
internete bile " KANEPE gibEN ÇOCUĞUN DRAMLI HiKAYESi " olarak düşmüştü. Neyseki siteyi hackleyerek bu konuları silip yok etmiştim.
Ama sokaktan geçenler bile bana "kanepe giben çocuk değilmi bu?" der gibi anlamsız gözlerle bakıyorlardı.
Kız kardeşimin istihbaratı çok kuvvetliydi.
Ama durumu fena bir @2 gibişiyle kurtarmıştım. Babam bana "oğlum sen kanepeyimi gibtin ?" diye sormuştu. Bende "ne ? Kim söyledi ?" demiştim. "kızkardeşin" dedi, ve @2 duygularım harekete geçti. "O kendini kanepe sanmaya devam etsin" dedim. (yoruma "özet geç, okumadım, okumayanlar, vb." yorum atanlar kız kardeşimdir. Tuzak no #1)
Bir şamar çakmıştı bana, duvara çarpacakken gibim kurtarmıştı beni. @2 gibişinin verdiği mutlulukla ereksiyon olmuştum, babamın şamarıyla duvara hızla yönelirken birden stop ettim, duvar delinmişti.
O günden sonra babam bana her an herşeyi gibebilecek bir abaza olarak baktı.
Yemek, su bile vermediler. Kız kardeşime hıncım buradan gelir..
Neyse, evin 31 için müsait olduğu hakkında derin araştırmalarımı yapıp odamın kapısını kapattım, ve bilgisayara geçtim.
Googleden hemen bir ferre sitesi buldum. başlık : asyalı hatunu eroin krizi geçirerek gibiyor'du.
ferreyla beraber boşalmamın son durumlarına gelirken, peçeteyi alıp tutmam bir olmuştu.
Kız kardeşimin dudağının kanı olan peçeteye, teröriste ateş eder gibi, gözlerimi kapatarak, bilgisayar sandalyesinde havale geçirirmiş gibi titreyerek, savaş alanından kaçan güvercin hızında, monitörü yumruklayarak sarsıla sarsıla boşalmıştım.
Kendime geldiğimde herşey daha güzeldi. Tavandan akan spermlerimi temizlemek uğraştıracaktı.

devamı (bkz: bir cenabetin günlüğü bölüm 2)