1. 701.
    0
    zaman zaman değildi artık. mekan, yer kavramı ortadan kalkmıştı. anlamsızlaşıveriyordu hayattan tat aldığınız bir çok şey. karanlık bir dünyanın iç duvarlarına sıkışıp kalmak gibi güneşsiz. hayat sen nasıl bir kahpesin böyle?!..

    bir saat içerisinde hastane bahçesi yüzlerce insanla dolup taşmıştı. taziyeye gelenler, feryat figan ağlayanlarlar, dertli dertli bir köşede sigara içerek, tedirgin ve üzgün kaçamak bakışlarla feryat içerisindeki insanları sessizce seyredenler, hep ortak bir acıda buluşmuşlardı.

    yine de sevcan göz hapsimdeydi ve hiç bir anını kaçırmamak, en ince detayına kadar onu gözlemlemek adına elimden gelen tüm gayreti gösteriyordum.

    o gece hiç sabah olmayacak sandım, hiç!..
    ···
   tümünü göster