beşiktaşın 3 büyüklerden biri olması

Bunun tartışmasını yapan 25 yaşından büyük değildir.
Futbolu 2000 li yıllarda takip etmeye başlamıştır.
Bilmez 80 leri 90 ları.
Kabul ediyorum 2004 ten sonra YD nin katkılarıyla Beşiktaş'ı Beşiktaş yapan değerlerin içine edildi.
Harcanan o kadar para, yapılan o kadar borca rağmen elle tutulur bir başarı gelmedi.
Beşiktaş 10 yılda büyük olmadı ki 10 yılda büyüklüğünü kaybetsin.
Gidin 30-40 yaşlarındaki abilerinize sorun hatta 60-70 yaşındaki amcalardan dinleyin Türk futbolunun hikayelerini.
Onlardan dinleyin sadece Beşiktaşlıların değil tüm Türkiyenin BABA dediği rahmetli Hakkı Yeten'i.
Şeref Görkeyleri, Şükrü Gülesinleri.
Hele hele 80 lerin sonu 90 ların başında çocuk olanlar için bambaşkadır Beşiktaş.
Bako-Recep-Kadir-Gökhan-Ulvi-Şenol-Feyyaz-Rıza-Şifo-Ali-Metin kadrosunu hala ezbere bilmektir.
Kalecisi dışında ilk 11 inde yabancısı olmayan, kendi evlatlarından kurulu şu 11 in güzelliğine bakar mısınız?
3 yıl üst üste şampiyon olurken de,
Namağlup şampiyon olurken de,
Kötü geçen bir sezonun, kaybedilen bir maçın ardından da,
Son dakikada ıskalanan şampiyonluklardan sonra da duruşunu bozmamaktır Beşiktaş, Beşiktaşlılık.
Çocuktum.
Şampiyon olmuşuz, sırf otobüste farklı takımlardan insanlar var diye kutlamalara izin vermiyor efsane başkan Süleyman Seba.
Ayıp olur şimdi onların yanında.
işte o gün anladım Beşiktaşlılığı, neden diğerlerinden farklı olduğumuzu.
Ben o gün kazanılan şampiyonluktan çok, sergilenen bu duruşla gurur duydum.
Koca koca adamlar olmuşuz şimdi de.
Galatasaraylı ve Fenerbahçeli arkadaşlarım hala 4.yıldızı biz önce alacağız muhabbeti yapıyor.
Eğilip kendi formama, armama bakıyorum bir de.
Diğer takımlar bir yerlerini yırtsa, 50 kere üst üste şampiyon olsa asla sahip olamayacakları yıldızın en şereflisi duruyor orada.
Yanında ay olan.
Dile kolay, koskoca Türk milli takımını tek başına temsil ettiği için layık görülmüş bu ona.
Bir kez daha gurur duyuyorum.
Siz ister büyük görün, ister görmeyin beyler pek umrumuzda değil açıkçası.
Sadece içimden gelenleri yazmak istedim.
Biz yarın yine Kazanın önünde toplanıp soğuk birer bira içeceğiz.
Yine meşalelerle, tezahüratlarla Dolmabahçenin önünden geçerek mabedimize ulaşacağız.
O tribünlere çıktığımız andaki heyecan hiç azalmayacak.
90 dakika boğazlarımız patlasa dahi susmayacağız yine.
Yarın da 11 tane pırıl pırıl kartal sadece savaşsın o bize yeter.
Varsın kaybetsinler, galibiyetler için mi sevdik sanki.
Yeterki pes etmesinler, giydikleri o formanın hakkını teslim etsinler.
Sonra isterse fark yesinler.
Biz yine onları alkışlarla karşılamısını biliriz.
iyi günde, kötü günde..