beyler hele bi bakın

haydar dümen'e yazmadan önce sizlerle paylaşmak istedim. 2 ay öncesine kadar çok başarılı bir ciks hayatım vardı. manitalarımı giberken uzaya çıkarıyordum. lakin 2 ay evvel morkediyi gibmek üzereyken "n'olur sokma ağrıyor." diye ağladı. ben de bunun üzerine "ya ne yapayım dıbına koduğum" diye sordum. "yanağıma değdir" dedi. o gün, bugündür yanağa değdirmeden duramıyorum. evde, işte, otobüste, metroda, hamburger yerken, nargile içerken, sıçarken falan birden bir ilham geliyor çıkarıp en yakınımdakinin yanağına değdiriyorum. insanlar çoğu zaman korkup kaçıyor. birkaç sefer yannanımı şemsiye ile dövmeye çalışanlar oldu. hastanelik olacaktım. bir kere de asansör kapısına sıkıştı değdirmeye koşarken. derdime derman olun lan!

ozet, tl dr: yanağa değdirme sapığıyım.